Is het je wel eens opgevallen dat mensen (vaak onbewust) proberen je dromen te stelen? Enthousiast begin je aan je vrienden of partner te vertellen over een nieuw idee of een project wat je wilt gaan uitvoeren en die zeggen dan meteen: Jij met je mooie dromen, kom terug in de realiteit en doe gewoon je werk.
Als kind hebben we vaak ook de mooiste en grootste dromen voor onze toekomst maar in veel gevallen wordt dat niet gestimuleerd door onze omgeving. We worden als kind gestimuleerd te gaan voor 'zekerheid', een opleiding, een baan in loondienst, sociale erkenning
Zeker met de Nederlandse nuchterheid 'Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg' is er geen plaats voor een groots leven.
En “plop” weg is je droom. Ik heb gemerkt dat “droomstelers”, hoe goed bedoeld ook, erg veel invloed op mij en mijn beslissingen hebben gehad. En dat ze dit vaak doen uit angst voor het onbekende. Ze willen niet dat jij verandert want dan moeten zij misschien ook veranderen. En verandering is eng!
Je wéét dat je meer uit je leven kan halen, maar ook jij bent je eigen grootste saboteur. En de ‘droomstelers’ helpen natuurlijk niet erg mee om toch voor je mooiste leven te gaan.
Het zit ook in onze opvoeding
We worden opgevoed met het idee dat we een ‘vak’ moeten leren, moeten studeren en een goed betaalde baan moeten vinden. Het is belangrijk dat we gewaardeerd en gerespecteerd worden in de maatschappij. En dat we vooral niet uit de maat lopen of opvallen. Status is het codewoord. Als je als kind creatief bent wordt dat meestal niet gestimuleerd omdat je daar geen brood mee kan verdienen.
En ik was zelf ook niet anders. Een goede opleiding, altijd een ‘goede’ baan gehad, 2 x per jaar op vakantie en af en toe een stedentrip, eigen huis en alles gedaan wat in het sociale patroon hoort.
Maar was ik echt gelukkig?
Ik weet het niet, ik was wel gelukkig maar er was altijd een soort onrust in mij, een gevoel van er moet toch meer zijn.
Totdat ik in 2009 mijn hart heb gevolgd en alles in Nederland heb achtergelaten en naar Turkije ben verhuisd.
In Turkije heb ik 2 heerlijke jaren gehad, geleerd dat ik ook met weinig middelen veel welvaart kan hebben en ik hou nog steeds van dit land en haar gastvrijheid.
De liefde van mijn leven heb ik ook in Turkije ontmoet en wij zijn zeer gelukkig samen.
Maar door omstandigheden hebben wij besloten om in januari 2011 te vertrekken uit Turkije en zijn we in Duitsland terecht gekomen. En de eerste jaren in Duitsland waren niet makkelijk.
Ik heb mijn droom geleefd en hem (bewust) toch weer laten stelen.
